Во Христијанството, простувањето игра клучна улога како важен аспект од начинот на живот. Простувањето не само што е засновано на Божјата милост и љубов, туку и на упатствата и примерите на Исус Христос.
Простувањето е акт на волја, врз основа на христијанската вера, што нè ослободува од јармите на омраза, огорченост и вина. Тоа е процес на избор и одлука, која започнува со признавање на сопствената немоќ и потребата за помош од Бог и другите. Простувањето не е лесно, но е освободувачки и трансформативен чин, кој не само што ја менува нашата врска со оние кои нè повредиле, туку и со себе самите и со Бог.
Христијанството нè учи дека простувањето е нешто што Господ го бара од нас, како што преку Самиот Исус Христос им прости на оние кои Го распнаа на крстот, величајќи ја милоста и љубовта. Исус го проповедаше простувањето и продолжува да го прославува како средство за исцелување и обнова на односите, бидејќи простувањето ги ослободува срцата од тешкотиите и ја доведува вистинската слобода во нашите животи.
Простувањето не треба да се смета како одрекување од правдата или признавање на нечија грешка, туку како начин на живеење во согласност со Христовото учење. Тоа не само што ја ослободува нашата душа од бремето на негативните емоции, туку и го отвора патот кон способноста за љубов, сочувство и помирување.
Крајната цел на простувањето во Христијанството е да го покаже Божјото силно влијание врз нашите срца и односи. Преку простувањето, ние не само што им даваме шанси на другите за нов почеток, туку и сами ги доживуваме даровите на милоста и исцелението, што само Бог може да ги донесе. Во контекст на тоа, простувањето не е само акт на човечката волја, туку и Божја милост и благодат што доаѓа на нас и нè менува во длабочината на нашите срца и душа.
Библијата е полнa со примери и учења за значењето на простувањето во христијанскиот живот. Со читање на Библиските стихови, можеме да го добиеме длабокото разбирање:
Матеј 6:14-15: “Зашто ако вие им простите на луѓето во нивните престапи, небесниот Отец ќе ви прости и вам. Но ако не им простите на луѓето во нивните престапи, тогаш ни Таткото нема да ви ги прости вашите престапи.” Овие зборови на Исус Христос јасно ни го покажуваат значењето на простувањето и неговото влијание врз нашата врска со Бог. Простувањето на другите е предуслов за Божјата милост кон нас.
Колошаните 3:13: “Тргајте го секој ваш гнев, и бидете спремни да им простите на оние кои ве повредуваат. Запомнете, Господ ви прости на вас, па и вие треба да им простите на другите.” Ова утврдување на апостолот Павле нè предизвикува да расчистиме со нашата огорченост и гнев и да им простиме на оние кои нè повредуваат, следејќи го Исусовото простување кон нас.
Лука 6:37: “Не судете, и нема да ви се суди. Не осудувајте, и нема да ве осудат. Простете, и ќе ви биде простено.” Овој стих не потсетува на важноста на простувањето и неосудувањето кон другите. Како што Господ ни прости нас, така и ние треба да им простуваме на другите.
Ефесјаните 4:32: “Бидете милосрдни едни кон други, не се судете, простувајте си еден на друг, како што и Бог преку Христос Ви прости вас.” Ова е уште еден потсетник на христијанската заедница да живее во љубов, простување и милосрдие, истакнувајќи ја Божјата милост кон нас како пример.
Простувањето не само што ја демонстрира нашата вера, туку и ги ослободува нашите срца и души од омраза и горчина, отворајќи го патот кон вистинската слобода во Исус Христос.
